Haptonomie
Haptonomie is een mensvisie, gericht op voelen. Letterlijk vertaald uit het Grieks betekent Hapsis ‘tasten’ en Nomos ‘wet / regel’. Haptonomie staat dus voor de wetten/regels van de tast, ofwel de leer van het voelen.
Voelen doen we allemaal gedurende de hele dag. Voelen gebeurt met het lichaam. Denk maar aan: kippenvel bij een aangrijpend verhaal, een probleem dat als een steen op de maag ligt, gebukt gaan onder zorgen, klamme handen of knikkende knieën bij iets spannends en stralen van blijdschap en geluk. In de haptonomie vormen lichaam, ziel en geest een geheel. Het lichaam houdt niet op bij de huid. Het bevat het menselijk vermogen om de tast uit te breiden in de ruimte. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om via een lepel te voelen of de soep aankoekt onder in de pan en is men in staat om andermans blik te voelen, voordat hij deze ziet. Via het lichaam is men aanwezig, iemand kan veel of weinig ruimte innemen.
Emoties uiten we middels ons lichaam.
Het lichaam is tevens een opslagplaats voor positieve en negatieve gevoelens. Het lichaam vergeet nooit. Een bepaalde geur of plek kan een lichamelijke reactie teweeg brengen en daarmee een herinnering oproepen.
Haptonomie bestudeert de ontwikkeling van het gevoelsleven en de gevoelsmatige wisselwerking tussen mensen. Het richt zich specifiek op de bevordering van menselijk welzijn en levensgeluk.
De grondlegger van de haptonomie, Frans Veldman, stelt dat men rationele bestaansbevestiging (het feit dat je bestaat) en affectieve zijnsbevestiging (het feit dat je goed bent zoals je bent) nodig heeft om zich te kunnen ontwikkelen tot een volledig en zich waardevol voelend mens in goede verbondenheid met zichzelf en de omgeving. Dit vormt een belangrijk uitgangspunt binnen de haptotherapie.
Ben je geïnteresseerd in meer achtergrondinformatie over haptonomie dan kan ik je de volgende boeken aanbevelen:
- B. Boot, Haptonomie. Een kwestie van gevoel
- Dieuwke Talma, Het lichaam als verhaal, Haptonomie in het dagelijks leven.
